U ponedeljak 14. januara u Kulturnom centru Beograda su otvorene prve tri izložbe ove godine u tri galerijska prostora.
Posetioci će moći ove tri izložbe da posete do 7. februara 2019. godine. Galerije su otvorene svakog dana od 12h do 20h, osim nedeljom i državnim praznicima. Ulaz je slobodan.
U galeriji “Artget” na Trgu republike 5 otvorena je izložba fotografija koja nosi naziv “Fabrics of Socialism”, autorke Vesne Pavlović koja predstavlja vizuelno umetničko istraživanje fotografskog arhiva Muzeja Jugoslavije, poznatog kao Fototeka.
Radovi Vesne Pavlović stvaraju tenziju između privatnih momenata i kolektivnog sećanja, a prepoznatljive simbole jugoslovenskog socijalizma predstavljaju kao nešto daleko i egzotično.
U Likovnoj galeriji u Knez Mihailovoj 6 otvorena je izložba “Kritičari su izabrali 2019: Umetnik (ni)je prisutan” autorke Danijele Purešević.
Na izložbi učestvuju umetnici Dejan Anđelković i Jelica Radovanović, Dejan Atanacković, Miomir Grujić Fleka, Milovan Destil Marković, Stevan Markuš, Boris Miljković, Predrag Nešković, Igor Stepančić i Jusuf Hadžifejzović.
Ciklus “Kritičari su izabrali” je tradicionalna izložba koja se organizuje od 1967. godine, a izdanje Danijele Purešević, laureata nagrade “Lazar Trifunović” za 2016, istoričara umetnosti i dugogodišnjeg urednika Redakcije za kulturu RTS-a, posvećeno je istraživanju (ne)prisutnosti umetnika na našoj sceni, odnosno problemu (dis)kontinuiteta.
U Galeriji “Podroom” na Trgu republike 5/-1 otvorena je izložba dvojice autora, Predraga Terzića iz Srbije i Ivar Vermae iz Estonije, sa crtežima, video i audio instalacijama.
Novi ciklus Terzićevih radova koji je nastajao baš za prostor galerije, nastavlja da se bavi ispitivanjem teme povezanosti sporta i umetnosti, kojom se autor bavio i ranije, ali je sada fokus na patosu, duelima i dodiru.
S druge strane, Vermaeovi radovi bave se sličnim tema ali na primerima drugačijih kolektivnih akcija poput demonstracija, plesa i korporativnih sportskih aktivnosti, koje se sve dešavaju u ambijentu klasične arhitekture koja polako nestaje i menja se. Na ovaj način autor dokumentuje i analizira postojeću infrastrukturu skrećući pažnju na zatrpanost podacima i informacijama kao i iskrivljenu sliku o kolektivnosti. Koncentrišući se na fizičko i trenutno prisustvo, otvara prostor za permanentna pitanja o sumnji, nadi i strahu od populizma.
