Svaka pozorišna sezona donese nam nekoliko novih predstava koje publika prihvati sa oduševljenjem. Ove godine Jugoslovensko dramsko pozorište u svoj repertoar uvrstilo je predstavu “Vrat od stakla” po tekstu briljantne Biljane Srbljanović u režiji Jagoša Markovića sa odličnom glumačkom ekipom. Jasno je zbog čega se za svako izvođenje traži karta više.
Premijera je održana 5. oktobra i od tada ne prestaje interesovanje publike za predstavu koja je posle 17 godina vratila Vesnu Trivalić na daske koje život znače. U glumačkoj podeli su i Jelisaveta Sablić, Anita Mančić, Dragan Mićanović, Irfan Mensur, Milica Gojković, Marko Janketić, Miloš Samolov, Slobodan Tešić, Bojan Lazarov i Ana Čarman.
Ova drama donosi sliku jedne građanske porodice, čije tri generacije žive pod istim krovom. Autorka je hrabro predstavila odnose između članova porodice, pojedinca i države, pojedinca i sistema, generacijski jaz, sagledavajući objektivno sve aspekte tih odnosa na koje često zaboravimo. Komad se istovremeno bavi društvom, politikom, istorijom, ali i najintimnijim strahovima, izborima i problemima pojedinca. Dok se prepliću urnebesan smeh, tužne istine i bol, predstava se bavi revolucijom, verom i neverom u nju, ali i apatijom u koju je danas zapalo naše društvo. Iako je ova predstava daleko od ženske, ono što nas posebno raduje je što je autorka akcenat stavila na jake ženske likove koji dominiraju u komadu, a koje su glumice fantastično iznele. Sjajna gluma i bolno istinite replike zaokružene su odličnim izborom muzike koja prati tekst.
Dok posmatramo kako predvodnica studentskih protesta 1968. danas svoj bunt izražava na tviteru, a jedina želja predstavnice mlađe generacije je da napusti zemlju, slikovito sagledavamo lične motive u društvenim i istorijskim okolnostima koji su dovele do toga da je svim generacijama jedina zajednička osobina odustajanje od borbe.
Sigurni smo da ćete sa predstave izaći puni utisaka i pomešanih osećanja, a jedina zamerka koju imamo na ovaj komad je uništavanje nade da će ovde ikada biti bolje. Jer ako ostanemo bez nade, šta nam onda preostaje?
